Jan en Mieke naar Thailand 2011
Jan en Mieke naar Thailand 19 maart - 2 april 2011
Ik had een reis geboekt via STIP, een reisorganisatie, de vlucht, de hotels en de transfers waren inbegrepen, ter plaatse kon je dan zelf zien wat je wilde doen. Dat leek me wel een formule voor ons, ik vind het leuk om zulke dingen uit te zoeken, en ook, dan hoeven we niet alles in groep samen te doen, wij zijn niet zulke groepsmensen. Ik heb dan ook verschillende dingen al uitgezocht en geboekt, wij zijn er klaar voor.
19 - 20 maart 2011
We vertrokken vanaf Schiphol, dus een heel eind rijden. Thijs en Laura brachten ons naar daar en Jeroen kwam ons zelfs ook nog uitzwaaien in de vertrekhal.
We vlogen met China Airlines, rechtstreeks naar Bangkok, 11h vliegen. Ik heb nog nooit zo lang gevlogen, en ik zag er dan ook wel tegenop, maar ja, je moet er iets voor over hebben natuurlijk.
De vlucht was lang en vrij saai, wat op zich natuurlijk positief is. Het enige opmerkelijke is dat het eten vrij smakelijk was, we eten natuurlijk Chinees :-)
Na een lange vlucht kwamen we dan 's morgens aan op het vliegveld van Bangkok, bagage afhalen en het verzamelpunt zoeken van de reisorganisatie waar we ons aanmelden.
Het ging nog even bijna goed mis, na die lange vlucht wilden we even naar de wc terwijl de groep zich aan het verzamelen was. Dit hadden we ook aan de reisleidster laten weten maar dat was ze blijkbaar vergeten want toen we terugkwamen was de hele groep weg. Gelukkig zagen we ze in de verte nog net lopen en konden we ze nog inhalen. Stel je voor, dat zou geen goede start geweest zijn, gestrand op het vliegveld, geen idee waar we naar toe moesten.
Maar goed, we kwamen bij de klaarstaande bus. Daar was het nog een klucht, voordat we er in mochten moest er van elk koppel een foto gemaakt worden, samen met een schattig Thais meisje, tenminste, ze zag er schattig uit maar het was een kreng. Ze sprak geen Engels maar gebaarde driftig en duwde en trok en was onvriendelijk, tot het moment dat de foto werd genomen, toen lachte ze schattig om de volgende seconde weer verder te blaffen en te duwen.
Met de bus reden we dan naar ons eerste hotel, het Tong Tara hotel, een stukje buiten het centrum van Bangkok, een mooi hotel met een gigantische lobby en vol met buigend personeel.
We hebben 2 reisleidsters, een Thaise die Oi heet, en Monique, een Vlaamse die in Thailand woont.
Na het inchecken stelden ze voor om een boottocht te maken over de Chao Praya, de rivier die dwars door Bangkok loopt, en door de Klongs, de kanalen van Bangkok. Dat leek ons wel wat en we gingen dan ook graag mee.
Dat was een mooie start en een prachtige kennismaking met de stad. We zijn op zich niet zo'n fan van steden maar hier vond ik het wel geweldig. Van op het water is het geweldig om te zien hoe hier splinternieuwe wolkenkrabbers broederlijk direct naast hele oude mooie tempels staan, zonder dat het lelijk is.
De klongs zijn nog leuker om door te varen, langs alle hutjes die gebouwd zijn op een vlot in het water, en overal planten en bloemen voor de deur.
We zagen nog een gigantische varaan liggen zonnen op de kant, en ook voeren we langs een stuk in de rivier waar enorme vissen zitten, die een soort van heilig zijn en die je kan voeren, het krioelt er werkelijk van de vissen.
Bij deze eerste kennismaking was het direct al duidelijk dat dit een ander continent is, zo anders dan thuis, alleen al het zien van de tempels (een 'wat' heet dat hier) laat je beseffen dat het hier echt heel anders is. We lunchten in een restaurant aan het water, waar de boot aanlegt en we dus vol zicht hebben op de langsvarende boten en het verkeer op de drukke rivier. Het is een buffet, het is lekker en veel maar door de jetlag heb ik niet zo'n honger.
's Middags had ik voor ons een bezoek aan Siam Paragon bedacht, de sjiekste mall van Bangkok, waar zelfs dure auto's verkocht worden. Wij kwamen echter niet zover want wij bezochten het Siam Ocean World, op de onderste verdieping, een gigantisch groot en mooi aquarium, waar we ook nog met een bootje met glazen bodem over het water varen, en dit allemaal indoor.
Het is prachtig en een mooie eerste dag in Bangkok. We namen een taxi terug naar het hotel en bleven daar ook eten, wegens te moe om nog ergens naar toe te gaan. Het was wel raar want we zaten HELEMAAL ALLEEN in die gigantische eetzaal, alle andere hotelgasten aten blijkbaar buitenshuis.
Wij aten iets simpels en gingen dan terug naar onze kamer, we hebben uitzicht op de Chao Praya rivier en het is mooi om de lichtjes allemaal te zien.
21 maart
Ik was jarig maar dat hielden we verder wel wat stil. We gingen met de groep op fietstocht buiten de stad. Eerst met de bus naar een plaats bij de rivier die we overstaken met een pontje. Daar kwamen we aan bij een startpunt waar we allemaal een fiets kregen en dan vertrokken we.
Het was zo bizar, we zaten net buiten de miljoenenstad Bangkok, letterlijk aan de andere kant van de rivier, en toch fietsten we hier door dorpjes en door jungle, alsof de stad een vaag ver begrip is, en het getjirp van krekels was hier oorverdovend. In de dorpjes zwaaiden de mensen vriendelijk, we zagen overal altaartjes met offerandes, we bezochten zelfs nog een schooltje met schattige Thaise kindertjes. Van op de fiets kon je goed zien hoe het dagelijkse leven hier is, je kunt binnen kijken bij de huisjes terwijl je op een prachtig fietspad rijdt, een planken vloer die verhoogd is dus je moet wel een beetje recht rijden of je flikkert er van af.
Het was wel bloed- en bloedheet en we zweetten dan ook behoorlijk maar het is wel een geweldige manier om de andere kant van Thailand te zien.
De tocht eindigde ergens in de jungle bij een soort tuin waar in het midden onder een afdak we een kookles kregen, wat wel grappig was. We maakten verschillende gerechten, ieder team kreeg iets anders te doen, alles stond klaar in kommetjes met een instructieblad erbij, eerst deed een Thaise mevrouw het voor en daarna maakten wij het, het was wel een vrolijke bedoening. Daarna hebben we met zijn allen het gemaakte opgegeten als lunch, waarbij ik nog moest lachen om de bekende maggiflesjes die op tafel stonden maar dan in het Thais.
Terug in het hotel maakten we ons klaar voor het volgende, voor mijn verjaardag had ik een rivercruise dinner geboekt.
We werden door een sjieke auto afgehaald aan het hotel, keurig in orde, en naar de aanlegsteiger gebracht waar we op een soort Chinese jonk overstapten. Het was nog licht maar de zon ging snel onder en we voeren over de Chao Praya, langs de verlichte tempels en het was prachtig.
Ondertussen kregen we gang na gang met eten, lekker. Alleen het wijnarrangement wat ik erbij had genomen viel tegen, het was heel duur, maar de wijn was niet te drinken, wijn is in Thailand niet echt een ding. We hebben ons dan ook voorgenomen om dat verder tijdens ons verblijf niet meer te drinken wegens duur en echt niet lekker.
Het was sprookjesachtig mooi, varen op een boot, open naar alle kanten, lekker eten en ondertussen geëntertaind worden. Er zat een mooi meisje op een Thais instrument te spelen, nogal ploing ploing achtig. Het meisje leek daar wel dik tegen haar zin te zitten, ze keek constant super chagrijnig. Er was ook een danseres, die was wel vriendelijker en vrolijker dus dat oogde gezelliger.
Wij zaten daar dus te eten en te genieten, opeens gingen alle lichten uit en zaten we in het donker. Toen kwam de crew opeens zingend uit de keuken met een grote taart, en ze kwamen naar mij toe! Ik schrok me dood, maar het was echt voor mijn verjaardag. Bij het boeken had ik onze geboortedata moeten opgeven dus ik denk dat ze het daarvan hadden. De taart zelf was enorm en mierzoet, we hebben een stuk gegeten en de rest kregen we mee en die hebben we dan in het hotel nog opgegeten. Het was alleszins een feestelijk einde van de dag en van mijn verjaardag.
22 maart
Die Tuk Tuks waren een belevenis op zich. Ik vond het doodeng, die gast die ons reed was volgens mij knetterstoned en hij reed als een gestoorde, op de stoep, tegen het drukke verkeer in, maakte niet uit. Ik betwijfelde werkelijk of we het zouden overleven, zelfs Jan zat echt niet op zijn gemak en die is toch kalmer dan ik.
Maar alle Tuk Tuks kwamen dan toch veilig op de bestemming aan en wij trokken dus Chinatown in, te voet. En ook dat was geweldig, ook hier weer mooie tempels, en dan... de markt. Dat was een overweldiging van kleur en geur, maar vooral die bloemen, overal orchideeën en bloemenkransen die ze gebruiken voor hun altaren, het was echt een feest voor het oog.
En als je dan denkt dat je veel kleuren gezien hebt dan komt de volgende stop: een bezoek aan het koninklijk paleis.
En dat was toch bijzonder, eigenlijk een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb, een site met overal gebouwen, achter elke hoek is weer iets anders geweldigs en moois te zien, het was zo mooi en zooo indrukwekkend.
Wat ik ook heel leuk vond waren de wachters die ook in de efteling voorkomen en in een Suske en Wiske, die komen oorspronkelijk hier vandaan.
Het goud blinkt je overal tegemoet, prachtige mozaïeken, indrukwekkende gebouwen, geweldige beelden, en natuurlijk overal bloemen en planten, wat dat betreft is Thailand sowieso geweldig. Dat koninklijk paleis was echt geweldig, en we hebben daar met open mond rondgelopen. Het was wel weer snikheet, echt niet om uit te houden.
Na het paleis zijn we dan naar naar de Wat Phra Keo tempel gelopen, daar hebben ze een liggende Buddha, volledig in goud, van 42m lang en 15m hoog. Je kunt je dus wel voorstellen dat dat indrukwekkend is. Ook op dat terrein zijn weer allemaal tempels met geweldige mozaïeken in porselein en weer prachtige tuinen, het een nog mooier dan het andere.
Om wat te bekomen van al dat moois hebben we in de massagesalon direct naast het hotel een massage genomen, geen Thaise want die schijnen nogal pijnlijk te zijn. Dit was een gewone nek en schouders massage. Het was niet zoals bij ons met gedempt licht, wierook en kaarsen, integendeel, het was meer een kamer met neonlicht waar een tv stond te schetteren waar een Thaise soap te zien was (veronderstel ik). De meisjes die ons masseerden keken helemaal niet naar wat ze aan het doen waren maar ze waren allemaal glued aan die tv, het was wel raar.
Die avond had ik nog iets geweldigs geboekt, we zijn gaan eten op de 73e verdieping van de Bayoke Sky Tower, het hoogste gebouw van Bangkok van waar je een prachtig zicht had op de lichtjes van de stad. Daar kregen we het Caravan Buffet, dit was een stoet van wel 15 verschillende trolleys die om de beurt bij onze tafel gereden werden en waarvan we dan konden aanwijzen wat we wilden hebben.
We begonnen eerst met een aperitief, we hadden iets gekozen wat uit allemaal verschillende gekleurde laagjes bestond wat dan in brand werd gestoken en dan moest je dat via een rietje zo opdrinken. Bij mij ging het eerst 2x mis want ik stak mijn rietje er blijkbaar verkeerd in, en het rietje smolt direct, dus dan kun je niet goed drinken.😏
Maar we begonnen dus direct al met lol, en het werd alleen maar gekker. Wij zaten daar dus helemaal alleen in die zaal, en ze kwamen maar langs met die trolleys, met voorgerechten, met vlees, met vis, veel dingen werden dan ter plekke gebakken, met fruit, met gebak, met ijs, met pannenkoeken, het bleef maar komen.
Ik was ondertussen behoorlijk misselijk, het is niet normaal om zoveel te eten. Omdat wij de enigen waren in die zaal (in de zaal ernaast zat ook een groep mensen maar die hoorden we alleen maar) hebben we veel plezier gehad met het personeel dat ons bediende. Op een bepaald moment hadden ze alle trolleys om ons heen gezet, we waren echt omringd door eten, en we konden niet meer.
Het was krankzinnig maar wel een belevenis om nooit te vergeten.
23 maart
Vandaag zijn we naar een shopping mall geweest, verdiepingen hoog, met honderden winkels, veel namaak rolexen en dergelijke. Het leukste vond ik de geborduurde schoentjes, jammer dat ze die alleen maar in Thaise maten hadden, niets voor mijn grote lompe voeten. We hebben daar ook geluncht en ik heb, heel wild, mijn haar laten knippen. Ik ben zomaar een kapsalon binnen gestapt, heb op een foto gewezen en ze hebben mij geknipt, daar was voor de reis geen tijd meer voor geweest, eigenlijk is er alleen maar een stuk af, dat is alles, maar nu kan ik de schoonheid van het land weer wat beter zien. We zijn met de sky train terug gegaan naar het hotel, dat ging heel soepel en was weer een avontuur op zich.
's Avonds zijn we gaan eten in de Calypso bar, dat is de beroemdste travestie showbar van Bangkok, toch iets wat je gezien moet hebben.
We hadden goeie plaatsen en zaten vrij vooraan, echt zo'n nachtclub achtig sfeertje met rode gedempte lampen op de tafeltjes.
De show zelf was kleurrijk, alhoewel een dergelijke zang en dansshow niet helemaal mijn ding is, maar dat het allemaal mannen waren was toch wel verbijsterend, ik kon het bij sommigen toch echt niet zien, zo vrouwelijk dat ze waren. De show duurde ruim een uur en toen gingen we weer terug naar ons hotel, onze tijd in Bangkok zat er op.
24 maart
Inpakken, ontbijten en de bus in, op weg naar onze volgende bestemming. We reden langs allerlei soorten huizen, langs rijstvelden en bananenplantages, langs stalletjes met gebraden rat, richting de markt van Rotfai Talud. Daar had ik al eens iets van gezien op een reisprogramma en ik vond het super dat we dat nu zelf in het echt zouden zien. Tenminste, als het lukte want we waren gewaarschuwd dat het misschien niet doorging als de timing fout zat.
Wat is er dan zo speciaal aan die markt? op zich is het een markt zoals er zoveel zijn in Azie, kraampje naast kraampje vol met groenten, vis, kleren, enfin, alles wat je op de markt kan vinden. Alleen, hier loopt er een treinspoor dwars door die markt, en de kraampjes lopen tot aan de sporen en de luifels er zelfs over heen.
En 2x per dag komt de trein daar dus langs, die toetert, de marktkramers trekken hun luifels omhoog, de trein rijdt langs, ze laten hun luifels weer zakken, en het is verder weer gewoon business as usual.
Die trein rijdt alleen niet zo heel stipt, en wij hadden maar beperkte tijd want nog een heel programma voor die dag, dus het was maar te hopen dat we er net op het goeie moment waren.
En jaaaaa, we liepen nog maar een paar minuten over die treinsporen toen we getoeter hoorden, de trein kwam er aan... En wat je toen zag was zo geweldig, geroutineerd werd het spoor vrij gemaakt en de trein reed langs, en hopla, achter de trein ging alles weer op zijn plek en iedereen ging gewoon verder alsof er niets gebeurd was, heel raar, en spectaculair om te zien, geweldig om eens mee te maken.
Daarna zijn we weer in de bus gestapt en die bracht ons naar boten, daarmee zijn we langs kokosnotenplantages gevaren, over rivieren met dichtbegroeide kanten en weer houten huizen met tuintjes en zwaaiende mensen. We voeren naar de drijvende markt, een geweldig kleurrijk geheel, de Thai komen hier per boot om hun waren te verkopen, het zijn dus eigenlijk drijvende marktkraampjes, ze koken en verkopen eten vanop zo'n boot, echt geweldig. Dit is iets wat de toeristen graag zien, maar het was dan ook echt geweldig. Vroeger waren er veel van zulke markten, nu zijn er niet veel meer over, en dit is nog de grootste van Thailand.
Na het bezoek aan die prachtige drijvende kleurrijke markt zijn we nog gaan lunchen in een drijvend restaurant vooraleer we James Bond gewijs met een boot over de River Kwai zijn gaan scheuren, die boten hebben een grote vrachtwagenmotor en schieten vooruit.
Ons nieuwe hotel lag op loopafstand van de Bridge over de River Kwai, waar ook een film over is gemaakt. Uiteraard zijn we eens een kijkje gaan nemen. De brug is een onderdeel van de Birmaspoorlijn, aangelegd door dwangarbeiders van wie er naar schatting 100.000 zijn omgekomen.
Ons nieuwe hotel heet River Kwai hotel en heeft een mooie daktuin en een mooi zwembad waar we lekker wat in rondgezwommen hebben.
Het weer is ondertussen wel omgeslagen, na de hitte in Bangkok is er daar een grote regenstorm geweest, straten onder water zagen we in de krant, en nu is het weer grijzig, nog wel warm 23-25 graden maar dus niet meer heet.
's Avonds zijn we hier in de buurt Koreaanse fondue gaan eten, ik had daar over gelezen en dat leek me wel leuk.
En dat was het ook, een soort wok met groentebouillon op tafel en dan een buffet waar je allerlei eten kan halen om in die bouillon te gooien. Plastic borden, plastic stoelen, op de markt in Kanchanaburi, een Koreaanse fondue eten, weer een heel andere kant van Thailand.
25 maart
Na een kalme tocht op een bamboevlot gaan we rijden op een olifant. Dat is iets wat je in Thailand gedaan moet hebben, een massage, het koninklijk paleis bezoeken en rijden op een olifant, dat kunnen we nu dus allemaal afvinken.
Het was een olifantenreservaat, waar de hoeders leven met hun gezinnen en met de olifanten. Wij stapten dus op een olifant, die wel door een hoeder werd bestuurd. En zo liepen we dus door dat reservaat, op een bepaald moment sprong die man er af en zaten wij alleen op dat beest, maar alles ging goed. Onderweg maakte die man van bladeren nog een kroon voor ieder van ons waardoor we er uit zagen als een karakter uit de Lion King.
We stapten de bus weer in en die bracht ons naar het station waar we de trein namen over de Hellfire pass, ook wel de Death Railway genoemd, ook onderdeel van de Birmaspoorlijn. Het is wel een mooie tocht maar het idee erachter is wel niet zo fraai.
26 maart
Vandaag stond er een bezoek aan het zomerpaleis van de koning op het menu. Dat is een enorm complex, een gigantisch terrein met verschillende paleizen, het paleis van de moeder van de koning, het paleis van de zuster van de koning, enz.
We hadden hier niet zoveel tijd dus we zijn er wat gehaast doorheen gelopen, verschillende mensen van de groep hadden golfkarretjes gehuurd om over dat terrein te sjezen, wij deden het lopend maar hebben dus minder gezien.
Het volgende op het programma was de Wat Sri Samphet tempel en zijn ruïne complex in Ayutthaya. Persoonlijk vond ik dat wat minder, het was echt een ruïne, oorspronkelijk was dit de hoofdstad van Thailand en het keizerlijk paleis, toen waarschijnlijk indrukwekkend maar nu dus totaal vervallen.
Als afsluiter van de dag bezochten we nog een olifantenreservaat waar we het baden van de olifanten konden zien en babyolifantjes konden aaien, dat vond ik wel een hoogtepunt. Hier in België is er zoveel spel gemaakt van de geboorte van Kai Mook en daar waren er een heleboel en die konden we zomaar aaien.
Vervolgens gingen we naar het Kringsri Hotel in Ayutthaya, met zijn prachtige restaurant aan het water en vooral heel pikant eten en waar het meisje dat ons bediende een jurk van Heineken aanhad, wat wij bijzonder grappig vonden.
27 maart
We bleven maar 1 nacht in dit hotel dus weer inpakken en dan een bezoek aan de Wat Cha Wattanaraantempel, waar er nog opnames voor de Nederlandse Mol zijn gemaakt, ik vond het een beetje hetzelfde als de ruïnes van gisteren.
Vervolgens gingen we naar het Bang Sai openluchtmuseum, een soort Bokrijk van mooie Thaise houten huizen in een prachtig park waar we met veel plezier doorheen gewandeld zijn.
De bus bracht ons toen naar Pattaya, waar we het laatste deel van de reis zouden doorbrengen.
Pattaya ligt aan zee en is eigenlijk een groot bordeel, bar naast bar naast bar met allerlei mooie meisjes en goedkope drankjes, volgens de uithangborden is het zo ongeveer constant happy hour.
Ons hotel ligt iets buiten het centrum. We konden vantevoren kiezen en ik had een upgrade genomen naar een sjieker hotel.
28 maart
Vandaag hebben we door Pattaya gelopen, de winkels bekeken, wat aan en in het zwembad gezeten en zijn we wat bijgekomen van de voorbije drukke dagen en de vele indrukken.
29 maart
Vandaag een dramatische dag, niet leuk.
Vanmorgen gingen we nog eens naar Pattaya centrum, een km of 2 lopen vanaf het hotel.
En dan stapt Jan van de stoep af, komt verkeerd neer, valt en slaat zijn voet om. En het bleek best wel erg, hij kon er niet meer op staan. Eerst probeerden we terug naar het hotel te lopen maar dat ging echt niet dus maar een taxi aangehouden. In het hotel zocht ik de reisbegeleidsters op en Oi is dan met ons naar het ziekenhuis gereden.
Daar ging het als een speer, super modern ziekenhuis, foto's gemaakt, dokter die behoorlijk Engels sprak en verder via tekeningen uitlegde wat er mis was, zwaar verstuikt, niet op steunen, volledige rust. Het was ook opgezwollen en blauw. Ze hebben hem dan ingetaped en een kruk meegegeven met de boodschap: rust.
Ja, niet zo leuk als je op vakantie bent.
Gelukkig dat we in zo'n mooi leuk hotel zaten op het gelijkvloers rond het zwembad, met een eigen keukentje.
Ik ben dan nog naar een shopping center gelopen hier in de buurt waar ook een supermarkt was en heb daar wat eten gekocht wat ik hier in de microgolf kon opwarmen, Jan kon zijn voet lekker op een bankje leggen en verplaatste zich in de kamers via een tafeltje dat op wieltjes stond en waarmee hij kon rondrijden.
30 maart
Heerlijk luxe ontbijtbuffet in het hotel, allerlei soorten broodjes, allerlei soorten fruitsap, vla, pudding, allerlei soorten beleg, echt enorm. Eigenlijk waren alle ontbijten in alle hotels behoorlijk uitgebreid, je kunt hier 's morgens al verschillende rijstschotels krijgen, en de egg stations zijn helemaal geweldig, we vreten ons hier te pletter. Dit hotel is van een Duitser, vandaar dat het iets Europeser is dan de voorgaande hotels, en dat merk je wel in het restaurant.
Vandaag hadden we een boomtoppentocht zullen doen maar met gehandicapte Jan was dat niet mogelijk. Oi heeft het voor ons afgebeld.
Wij hebben de dag dan maar doorgebracht aan het zwembad.
's Avonds zijn we, na het lekkere eten in het hotel, met onder andere een heel varken aan het spit, dan toch nog naar Pattaya centrum gegaan per taxi, we wilden toch wel eens dat bruisende nachtleven zien, Jan strompelend met zijn kruk. Bars zijn we niet binnen geweest, hoewel ze het wel hevig proberen om je binnen te krijgen. Wat ik wel gedaan heb was het eelt van je voeten laten eten in zo'n aquarium vol vis. Het kietelde als een gek en ik denk niet dat ik dat nog een keer ga doen, ik heb het geprobeerd en dat was het.
1-2 april
Vanmorgen ingepakt en de rest van de dag wat aan het zwembad gezeten tot de bus ons kwam halen om ons naar het vliegveld te brengen. Het zit er op!
Met Jan gaat het redelijk, wel pijn maar het gaat, en uiteraard moeizaam zich verplaatsend, zo zonde van onze vakantie, gelukkig was het dan nog op het einde en zaten we in zo'n heerlijk hotel.
De bus moest zo'n 150 km rijden en we hadden een avondvlucht dus tijd genoeg.
Alleen, de bus kreeg een lekke band, onderweg naar het vliegveld, we stonden stil en moesten wachten, wij allemaal de bus uit, ergens in het donker, uiteindelijk is dan de band vervangen in een soort garage, de banden die daar lagen waren duidelijk niet van veel betere kwaliteit maar hij heeft het toch gehouden tot het vliegveld en we haalden gelukkig nog onze vlucht, stel je voor.
Op het vliegveld zelf was het eigenlijk nog wel leuk, ze hadden voor Jan en voor nog iemand van de groep die sowieso slecht ter been was, een rolstoel geregeld, een rolstoel die werd voortgeduwd door vriendelijke medewerkers van het vliegveld, zo werden wij vier, de twee rolstoelers en de 2 echtgenotes, met een rotvaart door het vliegveld gereden, door de paspoortcontroles, overal langs, het ging als een speer, geweldig.
En zo dan het vliegtuig op, terug naar Schiphol.
Sanne is ons komen halen, het oorspronkelijke plan was dat we met de trein terug zouden komen maar met Jan zijn voet zagen we dat niet zitten, dus heeft Sanne dat hele eind naar Nederland en terug gereden, terwijl ze nog maar een maand haar rijbewijs heeft.
Maar alles is goed gegaan, en we hebben een prachtige reis gehad, ondanks het wat abrupte einde.
Lees ook mijn andere reisblogs
Reacties
Een reactie posten